- Cześć. - podeszłam do wilka, który siedział na brzegu i uśmiechnęłam się do niego.
- Cześć... - mruknął. Usiadłam obok niego.
- Oj... co taki podły humorek? - spojrzałam w oczy basiora.
- Ech... nie zrozumiesz tego... - piękny wilk odwrócił się do mnie plecami.
- To chociaż spróbuję. - położyłam łapę na ramieniu basiora.
- Niech ci będzie... - mruknął. - Moje życie nie ma sensu, wszyscy mają mnie gdzieś i nie mam co ze sobą zrobić.
- Znam ten ból... - westchnęłam wlepiając wzrok w ziemię. - ... kiedy inni nie zwracają na ciebie choćby najmniejszej uwagi, jakbyś był tylko powietrzem. Ale to się zmieni! Zobaczysz!
Potrząsnęłam basiorem.
- Tsa... niby jak? - chrząknął znieważanie.
- Dołącz do mojej watahy! Yyy... nie mojej, mojego brata. - powiedziałam energicznie i pociągnęłam basiora za łapę w stronę jaskini alf.
<Blood?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz