Od Ceiviry CD. Willow

- Chodź za mną - nakazałam.

Wadera posłusznie podążyła za mną. Wydawała mi się dość podejrzana. Bądź co bądź śledziła mnie przez całą drogę i ja dobrze o tym wiedziałam. Nie znała mnie, więc jeśli zamierza zaatakować, to będzie najbardziej pochopna decyzja w jej życiu. Do jaskini alfy mieliśmy kawałek. Postanowiłam więc dowiedzieć się nieco o swojej towarzyszce. 

- Mam na imię Ceivira, a ty? - zaczęłam.

- Willow - odparła lakonicznie. 

"To sobie pogadaliśmy" pomyślałam. Na szczęście już tylko kilka metrów dzieliło nas od celu. Kiedy stanęłyśmy przed jaskinią, odezwałam się:

- To tutaj.

Weszłam z nią do środka. Aventy spojrzał na mnie wymownie, ale zaraz przybrał dumną postawę.

- W czym mogę wam pomóc? - zapytał.

Szturchnęłam lekko Willow, ale nie doczekałam się reakcji.

- Chyba mamy nowego członka watahy - odparłam.

- Zaczekaj na zewnątrz, Ceiviro.

Kiwnęłam głową i wyszłam. Najpierw chciałam odejść, ale ciekawość okazała się silniejsza. Postanowiłam zaczekać na waderę. Chodziłam nerwowo w tę i z powrotem. Po kilkunastu minutach ujrzałam Willow. 

- I jak było? - zapytałam z uśmiechem na pysku.

<Willow?>

Od Moonlight

Po długiej wędrówce zdałam sobie sprawę, że się zgubiłam. Nagle usłyszałam czyjeś kroki. Odwróciłam się i zobaczyłam czarną waderę. W niektórych miejscach jej sierść była niebieska.

- Co robisz na terenach Watahy Mrocznej Krwi? - zapytała.

Popatrzyłam na nią niepewnie.

- Zgubiłam się. Nie widziałam, że są to tereny watahy - odpowiedziałam nieśmiało.

- A więc nie należysz do żadnej watahy, tak?

- Chodzę sama tu i tam. A tak o ogóle to jestem Moonlight. 

- Hazel. Miło mi cię poznać.

- Mi też.

Przez chwilę stałyśmy nieruchomo i patrzyłyśmy na siebie nawzajem.  W końcu wadera zapytała:

- Czy nie chciałabyś dołączyć do watahy?

- Tak, bardzo. Aby dołączyć, trzeba powiadomić o tym Alfę,  nie?

<Hazel?>