Od Deatha CD. Mell

Zapadła krótka cisza.

- Może przejdziesz się ze mną nad zatokę mrozu? - zaproponowałem po krótkim namyśle.

- A może gdzieś, gdzie jest nieco cieplej? - wadera uśmiechnęła się szeroko. - Na przykład do doliny śpiewających dębów?

- Czemu nie? A wiesz gdzie to jest? Bo ja nie jestem zbyt dobry w orientacji terenu. 

- Pewnie. - Mell poruszyła głową wskazując, aby obrać kierunek na lewo. - Ale musisz zamknąć oczy.

Kiwnąłem głową, zamknąłem oczy. Zaufałem zmysłom i Mell. Ruszyłem za nią. Po kilkunastu minutach niepewnego marszu i potykania się, Mell powiedziała półgębkiem:

- Możesz otworzyć. 

- Dlaczego szepczesz? - odszepnąłem nie otwierając oczu.

- Otwórz oczy, to się przekonasz...

Uchyliłem delikatnie powieki i ujrzałem piękny krajobraz rozciągający się poza horyzont. Stałem na malutkim, uroczym, zbutwiałym pomościku.

- Przecież to nie jest żadna dolina dębów! - zachłysnąłem się z zachwytu.

- Nie. Właśnie o to chodziło... - wadera uśmiechnęła się i spojrzała mi w oczy.

<Mell?>